Het internet lezen is geen lezen…

Leest u nog wel eens een boek? De vraag werd op deze site al regelmatig gesteld. En elke keer als we het vroegen leverde het 0 reacties op. Niemand die deze site bezoekt, leest kortom nog wel eens een boek. En dat terwijl we graag, nee het liefst voor geletterde mensen schrijven. Mensen dus die wel eens iets lezen van Celine of Kafka of B. Traven of Malamud of Arie Storm of Stig Dagerman of Kopland of Hugo Raes of desnoods Bies van Ede.

Is het de schuld van het internet? Nee zeggen is te makkelijk, ja zeggen is durven toegeven, waarvoor u over flink wat moed dient te beschikken. En zegt u nu dat u al leest door te lezen op het internet? Lezen via internet is geen lezen. Lezen via internet is opgeslokt worden worden door een enorme digitale draaikolk, niet weten waar te beginnen en te eindigen en verdoofd worden door dingen die eigenlijk vrij hopeloos zijn, zoals alles dat verdovend is.

Twitter, een moordmedium…

Vraag van de dag: ook wel eens ruzie op Twitter? Zo ja, hoe lost u die ruzie het beste op? Blokt u hem of haar of neemt u meer drastische stappen? Deze vraag is serieus bedoeld! Het kan namelijk helemaal verkeerd uitpakken dat getwat op Twoetter. Een paar beledigende twiets kan al voldoende zijn om iemand dood te maken.

De Twoetteraar op de foto links was zo’n heethoofd. Begin december vorig jaar schoot hij de man op de foto rechts dood, na een fikse ruzie op Twoetter. Beide Twoetteraars kenden elkaar al jaren, maar op Twoetter ging het dus helemaal fout. En de moeder van het vermoorde slachtoffer? Die begrijpt er natuurlijk niks van.

“That’s not a reason to shoot somebody. That’s crazy. I don’t know what’s going on with that Twitter thing”, aldus de arme moeder.

Over de 'broekloze metrorit 2010' of waarom internetvolk geen enkel respect toont…

Of we iets wilden schrijven over de broekloze metrorit 2010, vroeg Bardamu aan de telefoon. Over de wattuh…? De broekloze metrorit 2010 dus, dat gekke door Shoqs.nl georganiseerde evenement morgen in bloody Amsterdam… “Nee, sorry hoor, liever niet!”, was het antwoord. Ons kan alles worden gevraagd, we schrijven namelijk echt over alles, maar deze keer slaan we de uitnodiging toch maar af.

Alleen al van het denken aan een stupide broekloze metrorit lopen de rillingen over onze rug. Het idee om nietsvermoedend in de metro te zitten en een of andere internetnerd te zien die plotseling aan zijn broek begint te sjorren en deze omlaag trekt: daar zou iedereen toch keihard van schrikken?

Sarkozy: onze Reus du Jour…

Ach ja, hij heeft natuurlijk wel last van praatjes, van hele autoritaire rechtse trekjes en van een fixatie op grote borsten. Volgens zijn ex is hij daarbij gierig en gedragsgestoord. De Franse president Sarkozy is echter ook kenner van de werken van Louis Ferdinand Celine, houdt van tegenspraak maar ook van tegenslag en durft het gevecht aan met grote inhalige Amerikaanse bedrijven die iets op internet doen.

In Frankrijk mag veel, vindt hij, maar jezelf verrijken aan de Franse cultuur zonder enige compensatie is uit den boze. Ofwel: betalen zullen ze, les voleurs, voor het jatten van andermans content! En doen ze het niet dan moeten ze maar gedwongen worden en een taks ophoesten.

Klein als Napoleon, met de charme van een paternalistische knoflookvreter, maar o zo standvastig. Sarko is onze reus du jour. Alleen vandaag dan…

Gary Cooper, eenzame netwerkcowboy…

Maak kennis met Gary Cooper (49). Gary woont samen met Abilene en zijn hond Kid Curry in een doorsnee huis met voor- en achtertuin in Sacramento (Californië), eet driemaal daags een Giant Burrito en is een échte cowboy. Zijn favoriete quote komt uit een boek voor echte cowboys en luidt: “A cowboy’s life can be lonely. You often commune more with animals than people. And then there’s the problem of riding a horse in very tight Wranglers.”

Gary gaat echter met zijn tijd mee, beweert hij. Vrienden maakt hij tegenwoordig via CowboySyndicate.org, hét sociale netwerk voor échte cowboys. En koeien vangen doet hij alleen nog in spelletjes op Facebook.

Ter verdediging van Hare Majesteit!

Nog even over die kersttoespraak. Ja, ik weet het, dat is alweer een week geleden. Waarom ik er nu dan nog over begin? Omdat het me nu pas schikt, daarom! Omdat ik het even wilde laten bezinken, goed? Een week is weliswaar een eeuwigheid in de levens van de Razende Roelands van het internet, een week is zoiets als een afgerond geologisch tijdvak voor mensen die volgens Google Analytics niet meer dan vier seconden nodig hebben om 1200 welgekozen woorden op wegmetinternet.nl te lezen, maar toch: zouden de overwegingen van Hare Majesteit in een week tijd alle actualiteitswaarde hebben verloren? Zou haar boodschap na zeven luttele dagen al niet meer relevant zijn?

Dacht het niet!

Overigens was het natuurlijk wel vragen om moeilijkheden van Hare Majesteit om het volk zo stichtend toe te spreken. Die ongelijkwaardigheid… zo gaan wij toch niet meer met elkaar om? Het volk laat zich niets meer gezeggen.

Jasper Schuringa: held, zakkenvuller of uw ideale pr-man…

Van een held naar een inhalige Hollander: ja, online kan het met je reputatie alle kanten op. Jasper Schuringa bijvoorbeeld, de man die ‘met gevaar voor eigen leven’ een Nigeriaanse vliegtuigterrorist overmeesterde, zou nu duizenden dollars per interview vragen en gecashed hebben met een wazig fotootje van de terrorist (zie hier linksboven), gemaakt met zijn mobiele telefoon. Amerikanen, toch niet vies van een beetje geld verdienen met allerhande zaken – van auto’s, computers, iPhones en veels te dure hypotheken tot en met gebakken lucht – zouden het een schande vinden. En wie NuJij.nl erop naleest, een groeiend aantal Nederlanders eveneens.

Voor ons echter blijft er in een van de grootste nieuwsverhalen van 2009 een belangrijke vraag open. Hoe ‘gevaarlijk’ was de vliegtuigterrorist?

Oproer in Bloggersland!

Het woord van de dag is dus: gemeenschapsgevoel! Het gemeenschapsgevoel gaat verloren, zei Bea in haar kersttoespraak. Een woord uit de jaren tachtig, toen Fred Emmer nog het nieuws voorlas, het Poldernederlands nog niet zo duidelijk te horen was en Wim Kok nog écht links was, net als Marcel van Dam en Paul Witteman. We zochten de betekenis echter toch nog maar even op – speciaal voor onze lezertjes – in een hele oude Grote Van Dale, gemaakt in een tijd waarin de redactie van dat boek nog geen idiote online verkiezingen hield maar elk nieuw woord zorgvuldig wikte en woog. Gemeenschapsgevoel: gevoel voor verbondenheid met de medemensen.

Woorden die eveneens opvielen: het wij-gevoel, solidariteit en compassie. Allemaal woorden uit een lang verleden. Zonder het wij-gevoel wordt ons bestaan leeg. Oh ja, natuurlijk. Die hele toespraak ging dus eigenlijk maar over één ding: over het grote internet en wat ‘individuen op het grote internet’ aan het vernielen zijn.

Top 13: Grootste Internetlullo Van 2009!

Ja, het was weer een dolle boel om voor dit potsje echte internetlullo’s bij elkaar te schrapen. Wie we allemaal vonden? Hier het rijtje dan: een bedelaar, een omhooggevallen blogger, een lid van deze redactie, een valse profeet, een zolderkamerrukker, een gevaarlijke internetaanhanger, een ziekelijke aandachtstrekker, een aantal reaguurders, een expert, een voetbaltrainer, een lege huls, een heer van geen stand en een minister die de onderwereld kuste… De bijbehorende namen zijn in een willekeurige volgorde voor u neergezet, zodat u deze helemaal zelf kunt bepalen (want zo hard zijn we ook weer niet!).

Tijd dus voor een toplijst op deze site, eentje die u massaal mag twoetteren ook, ofwel de dertien grootste internetlullo’s van 2009!

Dertien?

Ja, maf hè!

Links voor de kerst en een kleine spijtbetuiging…

Sorry, beste lezertjes. Hier vindt u de komende tijd geen updates meer. Een kleine spijtbetuiging is echter wel op zijn plaats. De correspondentie met alle mensen die we afgelopen jaar beledigd of geschoffeerd hebben, hakt er namelijk flink in! Mensen anoniem beledigen of afbranden op het grote internet is makkelijk, maar om ook je man te staan door – als het niet anders kan – je ware identiteit prijs te geven en met je vijanden in discussie te gaan, dat kost tijd. Veel tijd! (Dus mocht u nog niets van ons gehoord hebben, heb geduld!)

Voor de liefhebbers van deze site hebben we dit jaar echter nog een paar potsjes te gaan, voordat we ons definitief onderdompelen in een van loze beloften, kitsch en hypocrisie vergeven kerstsfeer.

En nee, niet alle linkjes twoetteren, svp. Zo leuk zijn ze nou ook weer niet!